हे असं अवखळपण , चंचलपण .. कधी पानं , फुलं , तारे , कधी स्वप्नं वेचताना , हसून बघत होतास .. उतरणीवर कधी घसरले , तेव्हांही , गालात हसून , बोट दिलेस धरायला .. दुस्तर वाटेवर कधी कचरले तर , डोळ्यांनी धीर दिलास .. पाठीवर हात ठेवून , झुंजायला बळ दिलेस .. हात सुटले हातातून , पण साथ नाही सरली , तू आहेसच खास , मागेपुढे , आसपास .. दिसला नाहीस कधी , पण जाणवतो तुझा वास .. आता जीर्ण झालीय श्वासांची माळ , जेव्हां ओघळेल तेव्हां , असशील ना आसपास ... ?
आकल्प आयुष्य व्हावे तया कुळा। माझियां सकलां हरिच्या दासा ।।१।। कल्पनेची बाधा न हो कोणे काळी । ही संतमंडळी सुखी असो।।२।। अहंकाराचा वारा न लागो राजसा। माझ्या विष्णुदासा भाविकांसी।।३।। नामा म्हणे तयां असावे कल्याण। ज्या मुखी निधान पांडुरंग।।४ - संत नामदेव
Comments