मीच वेडा...

'अरे खुशमन,जरा बाजुच्‍या गल्‍लीत जाऊन xerox करून आण बरं..'शेटजींची हाक ऐकू आली,नि मी भानावर आलो.
पटकन्‌ कागद घेऊन,मी copy काढायला गेलो.पायर्‍या चढतानाच समोर मोरपिशी पदर सळसळला.निळ्‍याशार
बांगड्‍यांनी भरलेल्‍या गोंडस हाताने,काचेचं दार ओढून घेत एक स्‍त्री अवखळपणे पायर्‍या उतरून गेली,नि खाली उभ्‍या
असलेल्‍या silver honda city मध्‍ये बसून,सर्रकन्‌ निघून गेली..गाडी स्‍वत: चालवत !! मी चकित होऊन बघतच राहिलो. डौलात निघताना,तिने किंचित तिरप्‍या नजरेने माझ्‍याकडे पाहिले का? खोडकर हसू ओठांवर येऊन, तिने ते दडवले का? की, मला भास झाला? नाही..भास कसा असेल? हो.. हसलीच ती ! ती, तीच होती !!
हां..,त्‍याचे असे झाले..मी जिथे watchman ची नोकरी करतो,ते काबरा emporium आणि axis bank शेजारी शेजारी
आहेत.चौक ओलांडताच, डाव्‍या हाताला या दोन्‍ही इमारती आहेत, त्‍यामुळे हिरवा सिग्‍नल मिळालेली वाहने या रस्‍त्‍या
वरून वेगाने पुढे जातात. आमच्‍या इमारती समोर जरा मोकळी जागा असल्‍याने, तिथे गाडी ठेवायचा मोह प्रत्‍येकालाच
होतो. खरं तर ही जागा आमच्‍या ग्राहकांसाठी आहे.पण bank मध्‍ये येणारे व आसपास कामे असणारे वाहनचालक सारखे
इथे गाड्‍या लावतातच; त्‍यामुळे मला फार सतर्क रहावे लागते. शक्‍यतो कुणाला मी गाडी ठेवू देत नाही; पण ही गाडी
सर्रकन्‌ येऊन थांबली, नि चालवणारे साहेब झटकन्‌ उतरून, झपाझप bank मध्‍ये गेले. बाजूला या बाईसाहेब बसलेल्‍या!
म्‍हणजे, जर गरज पडती, तर त्‍या गाडी काढू शकल्‍या असत्‍या..मी म्‍हंटलं, ठीक आहे,पाच मिनिटांनी बघू या..
पण, साहेब काही आले नाहीत. बाईसाहेब मस्‍त एसीची हवा खात, गाणी ऐकत बसल्‍या होत्‍या. मी वैतागून त्‍यांना गाडी
काढायची खूण केली, तर त्‍यांनी driving seat कडे इशारा केला.रस्‍त्‍यावर दोन्‍ही बाजूंनी येणार्‍या जाणार्‍या गाड्‍या मधूनच या गाडीमुळे अडत होत्‍या, नि जोरजोरात horn वाजवत होत्‍या; अशीच दहा-बारा मिनिटे गेली. मध्‍ये एकदा शेटजीही गाडी
काढायसाठी मला ओरडले. परत एकदा मी बाईंशी बोलायला गाडीजवळ गेलो. म्‍हंटलं,'काय हो बाईंजी,किती वेळ झाला?
traffic अडतंय ना..' त्‍या आपल्‍या काचेआड..परत मी,'पण इथे लावलीच का? मी तेव्‍हांच सांगत होतो ना..'मानेने
हो,हो, असे काहीसे सांगत त्‍यांनी सेल डायल केला..पण तो गाडीतच वाजला बहुतेक.. मी आपला बंद काचेवर बडबड
करत होतो.. मग मी काचेवर टकटक केलं; काच जराशी खाली सरकली.हातभर निळ्‍याशार बांगड्‍या खुळखुळ वाजवत
त्‍या गोंडस हाताने खुणावले, व मोरपिशी पदरामागून आवाज आला,'हमें गाडी चलाना नहीं आता जी...."
अरे रामा, आता करू तरी काय मी?? वैतागून मग एका लेनच्‍या गाड्‍या थांबवून, मी गाड्‍यांना पास दिला व रस्‍ता
मोकळा केला. तेवढ्‍यात कुठूनसे ते साहेब येऊन, ती गाडीही भुर्रकन्‌ निघून गेली. बघा ! झालं? मला काही बोलताही
आलं नाही त्‍यांना.. आणि म्‍हणजे....त्‍या बाईसाहेबांनी अगदी येड्‍यात काढलं की हो मला...!!
मी अगदी किंकर्तव्‍यविमूढ असाच झालो होतो...आणि या madam नी आत्ता मला ओळखलं होतं,नक्‍कीच !!
त्‍याशिवाय का ते खोडकर हसू डोकावलं होतं??......